White sheep, white sheep,
On a blue hill,
When the wind stops,
You all stand still.
When the wind blows,
You walk away slow.
White sheep, white sheep,
Where do you go?
Clouds – Christina Georgina Rossetti
Reply
Monthly Archives: July 2019
Remember – Christina Georgina Rossetti
Remember me when I am gone away,
Gone far away into the silent land;
When you can no more hold me by the hand,
Nor I half turn to go yet turning stay.
Remember me when no more day by day
You tell me of our future that you planned:
Only remember me; you understand
It will be late to counsel then or pray.
Yet if you should forget me for a while
And afterwards remember, do not grieve:
For if the darkness and corruption leave
A vestige of the thoughts that once I had,
Better by far you should forget and smile
Than that you should remember and be sad.
Water Floods – James K. Dyson
modern day in the shade
feels like hazy, blue, pouring rain
sitting under chipmunk filled trees
watching clouds and thinking about fleas
fleas are small but not as tiny
I am fine, but please, don’t mind me
growing tadpoles in the pond
just a patient, won’t take long
alcohol is in my blood
inject an overdose
when water floods
the find is dry
she lied again
I don’t know why?
I do know when.
Saat Surma Bolaucha Prem – Gorakh Pandey
आमा, म जोगीसँग जान्छु
शिरीषको रूखमुनि
भेटिएको थियो ऊ
उसको हातमा थियो फगत बाँसुरी एउटा
आँखामा थियो आकाशको सपना
पाउमा धुलो र घाउ
गाउँ-गाउँ
जंगल-जंगल
भौंतारिन्छ जोगी
मानौं, खोजिहिँड्छ गुमाएको प्रेम
बिर्सिएका याद र नामहरू
बाँसुरीको धुनमा समेट्दै
देख्नेबित्तिकै मैले मन पराएँ उसलाई
आमा, म जोगीसँग जान्छु
छैन उसको ठाउँ-ठेगाना
न छ जातपात
गाउँ र जंगलमा
वेदनाको राग गुञ्जाउँदै भौंतारिन्छ जोगी
के बह होला उसलाई, आमा
यो धर्तीमा उसले
कहिल्यै पाएन कि प्रेम ?
आमा, म जोगीसँग जान्छु
बिहेको दिन
मलाई लिन
आउनेछन् जन्ती
डोली, कलश, बाजागाजा लिएर
सुन्दर परिधानमा रवाफसाथ घोडामा सवार भएर
आउलान् दुलहा
मलाई नदेखेर उनीहरू रिसाए भने
संकोच नमान्नू, आमा
तिमीले धेरै सहेकी छौ
तिमीलाई थाहा छ-
स्त्रीको कलेजो कसरी पत्थर बन्छ
कसरी स्त्री
महलको खोपीमा सजाउनलायक
पत्थर बन्छे
म त हुँ हाडमासुकी स्त्री
हुन सक्दिनँ पत्थर
न हुन सक्छु बिक्रीको माल
तिमी सजाइदिनू डोली
राखिदिनू त्यसमा काठको पुतली
त्यसलाई घुम्टो पनि ओढाइदिनू
र, भनिदिनू उनीहरूलाई-
यही हो तिमीहरूकी दुलही !
म त जोगीसँग जान्छु, आमा
सुन, ऊ बाँसुरी बजाइरहेको छ
सात सुरमा मलाई बोलाइरहेको छ प्रेम
म कसरी उसलाई
नाइँ भन्न सक्छु ?
Kala Kalaka Laagi – Gorakh Pandey
कला
कलाका लागि होस्
जीवनलाई
सुन्दर बनाउनका लागि नहोस्
रोटी रोटीका लागि होस्
खानका लागि नहोस्
मजदुर मेहनत गर्नका लागि होस्
केवल मेहनत
पुँजीपति होस्
मजदुर सिर्जित पुँजीको
मालिक बन्नका लागि
अर्थात्, जो जे छ, रहोस् त्यस्तै
कुनै परिवर्तन नहोस्
मालिक होस्
दास होस्
दास बनाउनका लागि युद्ध होस्
युद्धका लागि फौज होस्
र, फौजका लागि युद्ध होस्
हाललाई कला शुद्ध रहिरहोस्
र, शुद्ध कलाको
पवित्र प्रभामण्डलमा
जल्लादहरू भइराखून्
मान्छेलाई
फाँसी चढाउनका लागि।
साहित्य संगालो २०१३ 